Pour revenir au sommaire du capitol, cliquer ici

LO RUGBI A  SEMISENS-AVIRON BAIONÉS 

Joan BOUHEBEN

Qu'ei gahat l'ocasion que l'academia e'm balha uei per evocar la memòria d'amics, jogadors de talent a Sent Vincent, amics que la vita m'a permetut de conéisher.

En prumèr, que'm rapèri las partidas de rugbi passionadas entre l'equipa « los Montanhòus » deu licèu de Baiona dab Dizabo aperat « pépé », jogador de gran talent, los mens cosins, los hrairs Paul e Miquèu Oger dab en mei los joens com jo, jogan en d'autes establiments escolars o a l'Aviron baionés, club on practicavi autanleu mila nau cent quaranta ueit.

Qu'ei aushut lo plaser de continuar a entertiéner d'estretas relacions dab lo Pépé qu'encontravi subertot a Paris en çò d'un amic comun que practicava lo rugbi dab jo a Baiona.

Excellent cosinèr, Pépé aprestava d'enòrmes plats de havas blancas a la tomata dab cambalhon qu'amiava de Sent Vincenç. Après la taulejada, qu'anavan dab lo petit trin d'Auteuil, per assistir a las encontres de rugbi internacionaus au Parc deus Princes. Qu'èran sovent mei de trenta personas de diferentas nacionalitats deu monde deu rugbi a partatjar lo repaish deu pépé e de partir apuish au parc.

Pépé qu'aimava la vita la quau l'a abandonat que hè déjà quauquas annadas. Un aute amic de Sent Vincenç que m'èra hòrt car, qu'èra lo Bernard Duvicq. Lo Bernard qu'èra de Tosse près de Sent Vincenç e qu'avèn estudiat ensemble a Baiona gojatòts. Qu'avèn apres a tustar en ua veishiga. Jogador de grana qualitat, Duvicq qu'a hèit los bèths jorns de l'equipa de rugbi de Sent Vincenç abans de partir per Chambéry on jo l'arretrobavi un chic mes tard.

Com lo Pépé, Bernard qu'es partit taben deishant nosautes orfanins.

Que cau saber qu'en las annadas quaranta e un chicòt après, Sent Vincenç que i avè équipas de rugbi que hasen tremblar las équipas de Baiona, Biàrritz, Dax, Mont-de-Marsan... lo sentiment d'apartiéner a ua grana familha, qu'estimulava los jogadors e de còps n'èra pas triste.

Aquò que podè resumi's en aqueth passatge pertocant l'Aviron baionés parèishut en lo men libe : « vers une Europe des régions » e que podem legir atau : « ...qu'entrava un chic mes tard en lo club de referéncia de l'epòca, l'Aviron baionés, de que méritavan un aumenatge en aqueste libe. Que voi parlar de Georges Darhan, Léo Hourdillé, Jean Sordes, Jean Dauger o enqüèra Maurice Celhay qui m'an apres lo sens de l'esfòrç, de l'observacion, de l'esperìt d'equipa e de decision, la maitrise de si medish, principis utiles tot au long de la vita. Lo club animat per gents de grana umanitat gerent ua populacion mercada per la guèrra e las privacions, apreciant la castanha e los risques de tots òrdis, vívant sus las arribas d'Ador, anan aus entrainaments a pè o a bicicleta, aqueste monde qu'avè trobat en lo club ua segonda familha. Tanben, qu'es dab emocion, qu'arretròbi cinquanta ans mes tard a la sedença deu club, amics au parat d'ua taulejada d'ancians.

Que pensi qu'aqueras reflexions pertòcan Sent Vincenç e los ancians jogadors d'aquera glòria deu Sud de las Lanas.

Pour revenir au sommaire du capitol, cliquer ici