1

                                                      En terra de Biarn

                                           Tan beròja e tan doça

                                           Qu’ei vadut un Nadau

                                           Un arrosèr qu’i possa.

                                     Arrepic

                                                                    Tra la la la la …

2

                                            Lo temps qu’ei a la nèu,

                                            Son brèç sera montanha

                                            Tots los ausèths deu cèu

                                            S’ac van díser a la plana.

3

                                                       Dens son arridolet

                                             I a tot l’espèr deu monde,

                                             N’en serà pas vailet,

                                             N’en serà pas lo meste.

4

                                               Los aulhèrs qu’an cantat

                                             La cançon de la terra.

                                             Serà enradigada

                                             Tà la vita sancèra.

Doça nueit, senta nueit

Doça nueit, senta nueit,

Dens lo cèu

Ua lutz,

Lo sent coble

Velha sus l’enfant,

Que los anjos

Jumpan tendrement,

Drom divin enfant

Drom divin enfant.

Doça nueit, senta nueit,

Tot (que) reviu,

Tot luseish,

Entenetz

Aqueth crit gaujós ?

Entenetz

Aqueths cants urós ?

Cantem tots Nadau

Gloria au rei deu cèu.

Doça nueit, senta nueit,

Tot somelha

Shens nat brut,

Los aulhers

Corren tots gaujós

Adorar

Lo hilh de Diu,

Tot qu’ei plen d’alegria

Dens la patz deu cèu.

Arrepic

Cantem Nadau, cantem la hèsta

Deu Saubador viengut per nos.

Qu’ei noste Diu e noste Mèste

Que l’adoram tots a genolhs.

1

Tà lheit qu’avó la minjadèra

D’ua bordòta au costalat ;

Mès qu’arribèn dens la nueit bèra

Tots los aulhèrs tà l’adorar.

2

S’èra viengut dens nosta lana,

Quin l’averem, nos, arcuelhut !

L’aurem balhat la pèça grana

E contra Heròde defendut.

3

Nos que’vs volem aci har mèste

E que’vs balham nosta amistat.

Guardatz-nse l’amna tostemps prèsta

A seguir vòsta volentat.